یکی از تعالیم و آموزه های بهائیت که مورد توجه مبلغین بهائی و ابزاری در راستای تبلیغ و گرایش افراد به بهائیت بشمار می رود مسأله الفت در دین می باشد و عباس افندی عبدالبهاء در تعالیم 12 گانه خود گفته است که دین باید سبب الفت و محبت در دین باشد در این اختصار توجه می کنیم به شیوه گفتاری حسینعلی نوری نسبت به پذیرش این تعلیم در بهائیت
1ـ حسينعلي بهاء (مؤسس بهائيت) در الواح و آثار خويش صراحتاً و به كرات به شيعيان توهين و حمله كرده و براي نمونه در كتاب اشراقات، از آنان با تعابيري چون <شيعه شنيعه> و <پستترين حزب و امت> ياد كرده و علماي تشيع را (به دليل نپذيرفتن ادعاي باب و بهاء) با تعبير <فراعنه و جبابره> و پراكندگان <اوهام> در بين مردم مورد طعن و لعن قرار داده استاز زبان او در كتاب <مائده آسماني> آمده است: <بگو اي مردم، اگر به نور ايمان فائز نمي‌شويد، از ظلمت حزب شيعه خود را خارج نماييد لعمرالله اعمال [آنها] غيراعمال رسول و همچنين اقوال...>. و نيز: به خدا قسم <حزب شيعه از مشركين از قلم اعلي در صحيفه حمرا مذكور> است!
